symbole...

Zbieram, nie wyrzucam, skrzętnie przechowuję.
Mam je w pudełkach, zeszytach, szufladach i kartonikach. Są wszędzie. Im jestem starsza, tym jest ich więcej. Są w teczkach, folderach, torebkach, kieszeniach...
Ważne przedmioty. Komercyjnie bez wartości, w moim życiu cenne, niektóre bezcenne.
Sentymentalna...? Tak, jak najbardziej. Przywiązuję wagę do pamiątek, do detali, symboli, szczegółów. Wagę do rzeczy dla mnie w życiu ważnych i tych mniej. Tych nieważnych niestety również....
Przechowuję wszystkie stare listy i pocztówki. Te pierwsze "stare jak świat "w szarych wyblakłych kopertach z koślawymi literami pisanymi piórem. Kaligrafowanymi jedna po drugiej tak jak to w pierwszych klasach podstawówki drżące jeszcze ręce mogły je napisać... To listy od kuzynki z Kaszub, koleżanki z kolonii (trwały trzy tygodnie - można się było przez ten czas zaprzyjaźnić), cioci z wujkiem, bo kolejne urodziny... Potem następne, jakby bardziej znaczące i łatwiejsze do odkurzenia w pamięci... Mam również moje listy, które pisałam z wakacji do Rodziców. Taaak, o pieniążki również! ;)
W czeluściach szuflady leży metalowy odpustowy pierścionek bez oczka podarowany "na zawsze" przez przyjaciółkę. Ja w dowód dozgonnej przyjaźni podarowałam jej taki sam. Przyjaźń nie przetrwała, pierścionek i wspomnienia z dzieciństwa owszem...
Jest też cyrkiel od Dziadka, liściki pisane z koleżankami na lekcjach, mała gumowa laleczka przywieziona od "przyszywanej" Cioci z Bułgarii, serduszko od kogoś ważnego....
Zatrzymałam dawne chwile na dłużej, nie zapomniałam. Kto wie czy gdyby nie te skarby moje, coś by mi w świadomości pozostało... Zachowałam w nich momenty, chwile, minuty, godziny, czas miniony.
Symbole. Są wokół nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy.
Potrzebujemy poczucia przynależności. Do kogoś, do czegoś, do czasu w którym jesteśmy. Budujemy nimi swoją historię.

I te trzy srebrne serca dla trzech wyjątkowo bliskich sobie kobiet zrobiłam z ogromną przyjemnością i tremą zarazem. Bransolety z turkusów do których je dołączyłam, nabrały mocy. Przestały być w jednej chwili jedynie brzęczącą ozdobą nadgarstka. Stały się oznaką jedności, miłości i bliskości.  I jakby naznaczyły tym uczuciem trzy ważne dla siebie osoby... :)

Krysko z serca dziękuję Ci za zaufanie i że to mnie wybrałaś do wykonania tak szczególnego projektu. To dla mnie szczególne wyróżnienie. Jestem wzruszona. :)

I tak to "zaturkusiłam" mój roboczy stół. Powstały jeszcze dwie prace z tych kamieni.
Jedna to połączenie surowych plastrów turkusu i nieregularnych przejrzystych bryłek cytrynu. Elementy srebrne formowane ręcznie.
Praca aktualnie wystawiona w galerii Decobazaar ale dostępna również bezpośrednio u mnie.

 

I delikatniejsza jeśli chodzi o wielkość ale również surowa ze względu na formę kamieni. Z serduchem przy zapięciu.
Bransoleta również wystawiona w galerii Decobazaar i dostępna również u mnie (kontakt: e-mail).

Ale Was dzisiaj turkusami obsypałam... ;)

Uściski ślę!