no, uwielbiam...

Jak nic jestem uzależniona. Nieuleczalnie. Przewlekle. Cudownie.

Akceptuję ten stan całkowicie i z uwielbieniem.
Z nieograniczonym uwielbieniem dla niej.
Dla jej magicznego aromatu.
Dla jej głębokiego smaku z cudowną goryczką, którą pozostawia na podniebieniu.
Dla nasyconej barwy i delikatnej pianki.
Dla cudnie lśniących, tłustawych ziaren.
To ona otwiera mi oczy każdego dnia.
Bez niej dzień się nie zaczyna.
Bez niej nie ma mowy o żadnej rozmowie.
Musi być.
Kawa.
Duży kubek kawy.
Z odrobiną mleka. Bez cukru.
Kocham. ♥
I nie. Wcale nie będę się leczyć.

 

Gdybym potrafiła pisać, napisałabym do niej odę lub choćby tęskną pieśń pochwalną. 

Nie potrafię.

Zrobiłam więc kubek.

Kubek na szyję.

:)

Dostępny przez ArsNeo

*

 Mam dla Was jeszcze fajny kawowy wrocławski adres. Kawa, pyszna tarta i świetne wnętrze. Sama esencja doznań smakowych i estetycznych: Bema Cafe.

(kurcze..., zasłużyłam na zniżkę...! ;)) )

Kubek gorącej, pachnącej kawy to niezbyt wyszukana przyjemność.

Dziś jednak radość z małych ziemskich uciech urasta do rangi coraz rzadszych umiejętności.

Radość z małych rzeczy...to wartość.

A tą radością może być poranna kawa... w dobrym towarzystwie. A nawet bez. ;)

*

 


serdeczności! ;)