chorwacja kadry...

Jak ja lubię wracać!

Nie.... Oczywiście, że było pięknie!

Przemili Chorwaci pełni uśmiechu i otwartości, cudne widoki, przepiękne skaliste plaże, możliwość zwiedzania z siodełka roweru bardzo się sprawdzała. Wprawdzie mój stary rower chwilami odmawiał posłuszeństwa, bo wentyl odpadł ze starości a klocki hamulcowe pod koniec pobytu tak piszczały..., tak strasznie piszczały i na przednim kole i na tylnym, że chyba wszyscy na Zielonej Lagunie slyszeli, że jadę właśnie ja. :))

Ale...
Po kilku dniach (bo ja wypoczywam bardzo szybko) pojawia się u mnie tęsknota za codziennością....,
rutyną... i zwyczajnym dniem!
I tak, najpierw orientuję się, że nie wzięłam ze sobą szydełka (jak mogłam zapomnieć!), potem przestaje mi smakować tutejsza woda mineralna odrobinę bardziej słona niż nasza, coraz bardziej tęsknię za psem i z rozrzewnieniem oglądam się za każdym mijającym mnie czworonogiem, książkę przeczytałam i zaczynam odliczanie ile dni zostało do powrotu.... ;)
Do domu, do przyjaciół, znajomych, sąsiadów, do ogrodu (trawa pewnie po kolana), do mojego prawie miasta.... Do mojego miejsca za którym zwyczajnie zaczynam tęsknić... Do przedmiotów też. ;)
Napisałabym, że do własnego kubka do kawy, ale gdy wyjeżdżam mój kubek jedzie ze mną. Tak jak ulubiony pled i poduszka. Próbuję stworzyć sobie nimi namiastkę domu. ;)
To właściwie jak wyjazd mojego psa, któremu na nowe tymczasowe miejsce pobytu podczas naszej nieobecności, zawieźliśmy jego celowo nieuprane legowisko.
Zapach - poczucie bezpieczeństwa - szczęśliwszy pies.
...To może ja tak samo...??? ;))
W głowie i "na kliszy" zatrzymałam trochę obrazów. Na pamiątkę i po to by zatęsknić w przyszłym roku, zamarzyć o wakacjach, snuć plany, może znów pojechać i ... potem za powrotem do domu zatęsknić znów....

Jak ja lubię wracać....! ;)

♥    ♥    ♥